Ferill 707. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: PDF - Word Perfect.


154. löggjafarþing 2023–2024.
Þingskjal 2054  —  707. mál.

2. umræða.


Breytingartillaga


við frumvarp til laga um breytingu á lögreglulögum, nr. 90/1996 (afbrotavarnir, vopnaburður og eftirlit með lögreglu).

Frá meiri hluta allsherjar- og menntamálanefndar (BHar, BGuðm, BergÓ, DagH, EÁ, HHH, JSkúl, LínS).


     1.      Við b-lið 6. gr. (15. gr. b).
                  a.      2. og 3. mgr. orðist svo:
                     Ákvörðun um að hafa eftirlit með einstaklingi verður aðeins tekin af lögreglustjóra og skal bera hana undir stýrihóp um skipulagða brotastarfsemi til staðfestingar svo fljótt sem auðið er og eigi síðar en þremur sólarhringum eftir að ákvörðun er tekin. Sá lögreglustjóri sem ber ákvörðun um eftirlit með einstaklingi undir stýrihópinn skal ekki taka þátt í afgreiðslu málsins á vettvangi stýrihópsins. Ákvörðun skal skráð í kerfi lögreglu og tilkynnt til ríkissaksóknara eins fljótt og kostur er.
                     Eftirlit skal ekki viðhaft lengur en nauðsynlegt er. Eigi síðar en að fjórum vikum liðnum skal lögreglustjóri taka ákvörðun um framlengingu eftirlits og bera hana að nýju undir stýrihópinn.
                  b.      Við bætist þrjár nýjar málsgreinar, svohljóðandi:
                     Sé einstaklingur undir eftirliti lengur en fjóra mánuði í senn skal bera ákvörðun lögreglustjóra um áframhaldandi eftirlit undir héraðsdóm til staðfestingar. Um þá málsmeðferð fer skv. XV. kafla laga um meðferð sakamála eftir því sem við á. Málsmeðferð fyrir dómi frestar ekki réttaráhrifum ákvörðunar nema lögreglustjóri ákveði annað. Kæra má úrskurð dómara til Landsréttar ef hann getur sætt kæru eftir almennum reglum 1. mgr. 192. gr. laga um meðferð sakamála. Aðrir úrskurðir en mælt er fyrir um í 1. mgr. 211. gr. laga um meðferð sakamála verða ekki kærðir til Hæstaréttar.
                     Leiði eftirlit með einstaklingi á grundvelli ákvæðis þessa til gruns um afbrot skal rannsókn fara fram samkvæmt lögum um meðferð sakamála.
                     Þegar eftirliti með einstaklingi er lokið skal lögregla tilkynna þeim sem eftirlitið beindist að um það án tafar nema ríkir hagsmunir standi því í vegi er varða afbrotavarnir, rannsókn sakamála, öryggi ríkisins eða samskipti við erlend ríki.
     2.      Við c-lið 6. gr. (15. gr. c).
                  a.      Lokamálsliður 1. mgr. falli brott.
                  b.      Á eftir 1. mgr. komi þrjár nýjar málsgreinar, svohljóðandi:
                     Sé einstaklingur undir eftirliti lengur en fjóra mánuði í senn skal bera ákvörðun lögreglustjóra um áframhaldandi eftirlit undir héraðsdóm til staðfestingar. Um þá málsmeðferð fer skv. XV. kafla laga um meðferð sakamála eftir því sem við á. Málsmeðferð fyrir dómi frestar ekki réttaráhrifum ákvörðunar nema lögreglustjóri ákveði annað. Kæra má úrskurð héraðsdómara til Landsréttar ef hann getur sætt kæru eftir almennum reglum 1. mgr. 192. gr. laga um meðferð sakamála. Aðrir úrskurðir en mælt er fyrir um í 1. mgr. 211. gr. laga um meðferð sakamála verða ekki kærðir til Hæstaréttar.
                     Leiði eftirlit með einstaklingi á grundvelli ákvæðis þessa til gruns um afbrot skal rannsókn fara fram samkvæmt lögum um meðferð sakamála.
                     Þegar eftirlit með einstaklingi er lokið skal lögregla tilkynna þeim sem eftirlitið beindist að um það án tafar nema ríkir hagsmunir standi því í vegi er varða afbrotavarnir, rannsókn sakamála, öryggi ríkisins eða samskipti við erlend ríki.
                  c.      Lokamálsgrein orðist svo:
                     Lögreglu er heimilt að leggja hald á muni í eigu eða vörslum annars aðila en sætir eftirliti eða beina því til eiganda eða vörsluhafa að veita aðgang að munum eða láta í té upplýsingar sem hann hefur að geyma, svo sem með því að afhenda afrit af skjali eða annars konar upplýsingum. Skilyrði fyrir haldlagningu eru að hún sé nauðsynleg og líkleg til að veita lögreglu upplýsingar sem hafa verulega þýðingu fyrir aðgerðir til að koma í veg fyrir brot gegn X. eða XI. kafla almennra hegningarlaga, nr. 19/1940, og að ríkir almannahagsmunir eða einkahagsmunir krefjist þess. Haldlagning skal ákveðin með úrskurði dómara. Um þá málsmeðferð fer skv. 68. og 69. gr. auk ákvæða XV. kafla laga um meðferð sakamála eftir því sem við á. Kæra má úrskurð dómara til Landsréttar ef hann getur sætt kæru eftir almennum reglum 1. mgr. 192. gr. laga um meðferð sakamála. Aðrir úrskurðir en mælt er fyrir um í 1. mgr. 211. gr. laga um meðferð sakamála verða ekki kærðir til Hæstaréttar. Aflétta skal haldi þegar þess er ekki lengur þörf og hlutast til um að skila munum til þess sem rétt á til þeirra.
     3.      D-liður 6. gr. (15. gr. d) orðist svo, ásamt fyrirsögn:

Eftirlit með aðgerðum í þágu afbrotavarna.

                  Ríkissaksóknari hefur eftirlit með framkvæmd lögreglu á aðgerðum á grundvelli 15. gr. b og 15. gr. c, þar á meðal að lögregla tilkynni þeim sem aðgerðir beindust að um aðgerðirnar þegar það á við.
     4.      8. og 9. gr. falli brott.
     5.      11. gr. orðist svo:
                  Lög þessi öðlast þegar gildi að undanskilinni 7. gr. sem öðlast gildi 1. janúar 2025.
        Ákvæði b-, c- og d-liðar 6. gr. (15. gr. b – 15. gr. d), þ.m.t. varðandi dómsúrskurð, skulu endurskoðuð innan þriggja ára frá gildistöku. Eigi síðar en 1. júlí 2026 skal ráðherra sem fer með dómsmál skipa nefnd til að leggja mat á reynslu af beitingu ákvæðanna. Nefndin skal skipuð fulltrúum frá dómsmálaráðuneyti, ríkissaksóknara, nefnd um eftirlit með lögreglu, Lögmannafélagi Íslands, Dómarafélagi Íslands, samstarfsnefnd háskólastigsins og Mannréttindastofnun Íslands.
                  Nefndin skal skila ráðherra niðurstöðum sínum eigi síðar en 1. janúar 2027.
     6.      Orðin „formaður nefndar um eftirlit með lögreglu“ í 12. gr. falli brott.